Home » Reportage

De premièrekriebels van Jomecia voor streetdanceshow Blaze

Jomecia Oosterwolde in Blaz. foto G. BeitohaugenJomecia Oosterwolde (20) is de enige Nederlandse die de audities doorkwam voor de internationale streetdanceshow Blaze. Begin februari reisde zij naar Londen om zes weken intensief te repeteren. Dans Magazine volgde haar in de laatste week voor de première in Londen op 16 maart 2010.

Auteur: Roel MazureVrijdag 5 maartDe afgelopen zes weken hebben we in de Three Mills Studios met verschillende choreografen, waaronder Chris Baldock, Ryan Chappell, Kenny Wormald en Lyle Beniga, stukken ingestudeerd. Dat was een intensief proces. Inmiddels zijn we zover dat we de losse stukken kunnen samenvoegentot een doorlopende voorstelling. Blaze moet een highenergy mix worden van de sfeer van clubs, theatershows en concerten. En dat tachtig minuten lang!Jomecia Oosterwolde in Blaze. foto G. BeitohaugenVandaag zijn de laatste technische repetities. Dat is een proces van passen en meten, want we moeten dans, muziek, licht en projecties precies op elkaar afstemmen. Dat betekent dansen, tijd opnemen, bepalen hoeveel tijd we nodig hebben voor het omkleden, vaststellen wanneer welke projectie moet starten, en nog eens, en nog eens, tot het helemaal klopt. Dat proces vraagt veel tijd. We zijn vanmorgen al om tien uur begonnen en gaan door tot negen uur ’s avonds, met slechts een uurtje pauze.

Omdat ik niet in alle stukken meedans, heb ik af en toe tijd om te relaxen. Of voor mijn studie. Ik moet nog veel doen aan mijn scriptie die ik op 1 april moet inleveren om mijn HBO-dansopleiding bij Lucia Marthas af te ronden. Tussen de bedrijven door moeten we vandaag ook nog poseren voor de foto’s voor het programmaboekje, de flyers en de billboards. Ik ben daar niet dol op. Gek eigenlijk; ik heb er geen enkel probleem mee om voor publiek of voor een spiegel te dansen, maar poseren voor een fotograaf maakt me verlegen. Desondanks sta ik er uiteindelijk goed op.Om negen uur zit de dag erop en loop ik in een kwartiertje naar Trafalgar Square. Daar heb ik in een hotel een appartement met een keukentje. Ik ben echter te moe om te koken. Gelukkig zijn er onderweg genoeg mogelijkheden om wat lekkers te halen.Zaterdag 6 maartHebben we het gisteren allemaal goed in elkaar gezet? Vandaag is de eerste ‘proof of the pudding’. Voor het eerst doen we de hele doorloop inclusief licht, muziek en projecties. Zo’n doorloop is genadeloos en vermoeiend. We stoppen en herstarten vaak, omdat er toch nog veel moet worden gefinetuned. Met mij gaat het over het algemeen goed, hoewel ik worstel met de stilettohakken waarop ik een stuk moet dansen. Gelukkig is de sfeer in de groep nog steeds goed. We vangen elkaar goed op als er dingen misgaan.Maandag 8 maartEen volgende belangrijke stap. Het podium waarop we dansen is verhuisd van de studio naar het Peacock Theatre, waar volgende week de première van Blaze is. We krijgen tijd om te wennen aan de beperkte ruimte achter de coulissen. Er staan stellages voor het decor. Bovendien is de vloer bezaaid  met kabels. Daardoor moeten we kruipen om in de Quick Change Room te komen waar we ons tussen de nummers door snel moeten omkleden. De stopwatches worden er weer bijgehaald, maar er zijn gelukkig geen aanpassingen nodig. Dinsdag 9 maartWe dansen vandaag voor het eerst in de kostuums, maar dat gaat niet goed. In het Vogue-stuk dans ik op stiletto’s, maar die zijn veel te glad. Bovendien blijven die steeds in mijn kostuum haken. Omdat ook de technici de nodige problemen hebben, moeten we steeds lang wachten. Mijn humeur wordt er niet beter op, maar ik probeer dat te verbergen. Bovendien heb ik steun aan de anderen. Het is wel opvallend hoe verschillend we zijn. In de groep zitten mensen uit Engeland (waaronder de twee finalisten van de Engelse So You Think You Can Dance), Frankrijk, Zweden, Portugal en de Verenigde Staten. Maar als we dansen klikt het helemaal.Woensdag 10 maartDe eerste doorloop met kostuums. Het ging goed. We zijn er bijna!Donderdag 11 maartJomecia Oosterwolde in Blaze. foto G. BeitohaugenDe eerste try-out. Ik heb gelukkig nooit last van zenuwen, omdat ik me goed kan focussen. Maar zodra ik in de coulissen stap, voel ik wel hoe alles in me brandt. Dat valt meteen van me af zodra ik dans. De reacties van het publiek zijn geweldig. Je voelt de vibes. Het is de bevestiging die we nodig hadden: de voorstelling werkt! Informatie en speellijst: www.blazetheshow.com

Dit artikel is eerder verschenen in Dans Magazine 2 2010 en is geschreven door Roel Mazure (roel.mazure [@] planet.nl)