Tijdens de ISH Open Nights maakt het publiek kennis met het werk van drie nieuwe dansmakers. Dit jaar waren Keshaw Manna, Wennah Wilkers en Eva Scherpenisse geselecteerd. Met ieder hun roots bij urban en hiphop, mochten zij een korte choreografie laten zien waar hun persoonlijke belevingswereld centraal stond. In dit interview gaan ze dieper in op het maakproces en de choreografie.
Hoe voelt het om als nieuwe dansmaker tijdens ISH Open Nights jouw choreografie te mogen laten zien?
Keshaw Manna - Metamorphosis: The Art of Dying
“Het voelt heel bijzonder om mijn werk bij ISH Open Nights te mogen tonen. Voor mij is het niet alleen een kans om mijn stuk aan het publiek te laten zien, maar ook een manier om mijn stem als maker te positioneren. Ik voel dat ik hier de ruimte krijg om te experimenteren, fouten te maken en tegelijkertijd een intiem en krachtig verhaal te delen.”
Wennah Wilkers – Rooted
“Ik ben heel blij om mijn nieuwe werk, dat zo dicht bij mijn persoonlijkheid ligt, te kunnen delen met het ISH-publiek! Het past goed in het kader van ISH, maar zeker ook daarbuiten.”
Eva Scherpenisse – Roukaskass
“Ik vind het geweldig en ik ben ontzettend dankbaar! Als kind ging ik graag naar de voorstellingen van ISH en ze zijn een grote inspiratie- en motivatiebron geweest in mijn carrière. Dat ik nu met hen mag samenwerken is een droom die uitkomt.”
Wat betekent deze kans voor jou in de ontwikkeling van je werk?
Keshaw Manna - Metamorphosis: The Art of Dying
“Het is een belangrijke stap in mijn ontwikkeling, omdat ik voor het eerst een eigen stuk van begin tot eind volledig heb vormgegeven en getoond in een professionele setting. Het dwingt me om verantwoordelijkheid te nemen voor elke keuze – in beweging, in muziek, in sfeer. Daardoor groeit mijn vertrouwen om grotere stappen te zetten als maker.”
Wennah Wilkers – Rooted
“Door deze kans heb ik eindelijk de tijd, ruimte en focus gekregen om me te verdiepen in mijn roots/achtergrond. Ik wilde dit al superlang omdat dit veel betekent voor mijn makerschap en ook voor mijn dans. Maar ik kwam er steeds maar niet aan toe. Om dit dan uiteindelijk samen met een vriendin, die ook Filipijns is, en in clubdance style te mogen doen, is een extra cadeau!”
Eva Scherpenisse – Roukaskass
“Het geeft me de kans om onze dansvoorstelling Roukaskass aan nieuw publiek te laten zien. En ik krijg de kans om in nieuwe theaters te staan waar wij nog niet eerder hebben mogen optreden.”
Hoe is jouw choreografie tot stand gekomen?
Keshaw Manna - Metamorphosis: The Art of Dying
“Metamorphosis: The Art of Dying begon ik bij het idee dat sterven niet het einde is maar beginpunt van transformatie. Vanuit dat thema ben ik in beweging gaan onderzoeken wat het betekent om lagen van jezelf los te laten, om te verdwijnen en tegelijk opnieuw te ontstaan. Het proces begon met veel improvisaties rondom ademhaling, weerstand en overgave. Vanuit daar heb ik een structuur gebouwd met verschillende fases van transformatie, ondersteund door een gelaagde compositie van Dylan (Locuchu Music). Zo ontstond een performance waarin rauwheid, kwetsbaarheid en transitie elkaar afwisselen.”
Wennah Wilkers – Rooted
“Het idee was om in onze roots te duiken en geïnspireerd te raken door de cultuur en de traditionele dansstijlen uit de Filippijnen. We hebben verschillende dansen geobserveerd en ook Filipijnse culturele kenmerken die we zelf herkennen en dragen in het stuk verwerkt met onze eigentijdse (vogueing en house dance) stijlen.”
Eva Scherpenisse – Roukaskass
“De choreografie is ontstaan vanuit mijn wens om het positieve imago, kracht, humor en rijke cultuur van de Ivoorkust te laten zien. Daarbij staat Roukaskass centraal: het freestyle onderdeel van de dansstijl Coupé Décalé. Roukaskass is ontstaan op straat in de Ivoorkust, vooral in Abidjan, en wordt daar gedanst in battles waarin creativiteit, humor en energie de boventoon voeren. In mijn choreografie neem ik het publiek mee door de geschiedenis van deze stijl: van de traditionele rituelen, naar de straatcultuur waarin je samen danst en elkaar uitdaagt, tot aan de huidige tijd waarin dans ook veel op sociale media wordt gedeeld. Tijdens het maakproces werk ik nauw samen met onze dansers uit Ivoorkust, zodat al die lagen en invloeden voelbaar blijven in de voorstelling.”
Wat was voor jou het meest uitdagende moment in het maakproces?
Keshaw Manna - Metamorphosis: The Art of Dying
“Het meest uitdagende was om de chaos en intensiteit van het thema te vertalen naar iets wat helder en toegankelijk blijft voor het publiek. Soms had ik de neiging om te veel te willen laten zien. Ik moest leren vertrouwen op eenvoud: één beweging, één beeld kan soms sterker spreken dan tien lagen bovenop elkaar.”
Wennah Wilkers – Rooted
“Ik heb een klein kindje en die vraagt veel (gezellige) aandacht. Om dat als choreografe/director/maker en danseres in het stuk te staan is best wel lastig!”
Eva Scherpenisse – Roukaskass
“Het meest uitdagend was dat Roukaskass eigenlijk een voorstelling van een uur is, en dat we voor de ISH Open Nights het moesten beperken naar twintig minuten. We hebben daarvoor nieuwe choreografieën gecreëerd en gezocht naar manieren om ervoor te zorgen dat alles wat in de lange versie zat alsnog verworven zit in de verkorte versie.”
Ben je nog ergens tegenaan gelopen? En wat heb je daarvan geleerd wat je mee wilt geven aan andere beginnende dansmakers?
Keshaw Manna - Metamorphosis: The Art of Dying
“Het grootste leerpunt voor mij was dat je proces niet lineair is. Er zijn momenten geweest dat ik helemaal vastliep of denkend aan dat het stuk niet werkt, maar juist die momenten brengen vaak de meest waardevolle inzichten. Wat ik andere makers wil meegeven: durf te vertrouwen op je instinct, maar wees ook niet bang om los te laten wat niet werkt.”
Wennah Wilkers – Rooted
“Heb je administratie op tijd in orde zodat je later alle ruimte hebt voor het creatieve proces! Ik was productioneel nog veel aan het regelen tijdens de repetities en dat vraagt veel ruimte die ik liever besteed heb aan mijn creativiteit.”
Eva Scherpenisse – Roukaskass
“Wat ik heb geleerd, is dat je als maker vaak heel veel tegelijk moet doen en dat kan soms overweldigend zijn. Ook is het niet altijd makkelijk om in nieuwe theaters of netwerken binnen te komen. Toch merk ik dat het helpt om vol te houden, trouw te blijven aan je eigen visie en stap voor stap door te gaan. Mijn advies aan andere makers is: geef niet op, ook als de weg soms ingewikkeld is. Elke stap, hoe klein ook, brengt je dichter bij je doel.”
Het stuk is geïnspireerd door je eigen belevingswereld en ervaringen. Welke persoonlijke ervaring of gedachte zit hier voor jou het sterkst in verweven?
Keshaw Manna - Metamorphosis: The Art of Dying
“Voor mij gaat het stuk over de constante metamorfose die we als mensen doormaken. In relaties, in hoe we onszelf zien en in hoe we omgaan met verlies. Ik heb zelf ervaren hoe moeilijk het kan zijn om oude versies van jezelf los te laten, maar ook hoe bevrijdend dat kan zijn. Dat persoonlijke proces van loslaten en opnieuw beginnen is verweven in elke beweging van dit werk.”
Wennah Wilkers – Rooted
“Mijn Filipijnse afkomst (moeders kant). Mijn moeder is een van mijn grootste inspiraties dus om in haar cultuur te duiken en dit te vertalen naar het stuk betekent veel voor me.”
Eva Scherpenisse – Roukaskass
“Sinds mijn zeventiende heb ik veel gereisd door Azië, Australië, Europa en vooral door Afrika. Al die ervaringen hebben mijn blik op dans en cultuur gevormd. In 2017 kwam ik in Ivoorkust bij deze talentvolle dansers terecht. Vanwege hun positieve energie voelde ik mij er meteen thuis. Zij hebben me geleerd om elke dag het leven te vieren. In mijn werk probeer ik die verbondenheid, inclusiviteit en energie over te brengen: dans is voor mij een manier om mensen samen te brengen, te inspireren en vreugde te delen.”
Wat hoop je dat het publiek herkent of voelt tijdens jouw performance? Wat hoop je dat het publiek eruit meeneemt?
Keshaw Manna - Metamorphosis: The Art of Dying
“Ik hoop dat het publiek niet alleen naar de dans kijkt, maar zich ook herkent in het gevoel van verandering. Of dat nu het einde van een relatie is, het verliezen van iemand of het doorbreken van een oude identiteit. We kennen allemaal de pijn én de schoonheid van transformatie. Ik hoop dat mensen dat meenemen. Ik hoop ook dat het publiek meeneemt dat sterven, in symbolische zin, ook een uitnodiging kan zijn tot opnieuw geboren worden.”
Wennah Wilkers – Rooted
“Ik hoop dat het publiek een gevoel krijgt wat het is om Filipijns te zijn. Of een idee krijgt van hoe de Filipijnse cultuur voelt en eruitziet. Het zou heel mooi zijn als ze een gevoel van verbinding, nostalgie kunnen meenemen!”
Eva Scherpenisse – Roukaskass
“Ik hoop dat het publiek de energie, vreugde en verbondenheid voelt die in de voorstelling zitten. Daarnaast vind ik het belangrijk dat ze kennis maken met de rijke Ivoriaanse cultuur: even ‘reizen’ naar Ivoorkust, de geschiedenis van Roukaskass ontdekken en begrijpen waar deze dansstijl vandaan komt en de karakters in de voorstelling als personen leren kennen. Dat ze de kracht, creativiteit en humor van de dansstijl Roukaskass ervaren en dat het hen inspireert om het leven te vieren, elkaar te ontmoeten en samen momenten van plezier en expressie te beleven.”
Wat neem je zelf mee uit deze ervaring naar je toekomstige werk als maker?
Keshaw Manna - Metamorphosis: The Art of Dying
“Ik neem mee dat kwetsbaarheid een kracht is. Hoe eerlijker ik mijn eigen proces in mijn werk leg, hoe sterker het publiek kan meevoelen. Daarnaast heb ik ervaren dat samenwerken met componisten en kunstenaars om me heen mijn werk alleen maar rijker maakt.”
Wennah Wilkers – Rooted
“De traditionele dansstijl Tinikling inspireert mijn dans heel erg. En cultureel de sfeer, het durven zacht zijn in plaats van 'Westers’ hard.”
Eva Scherpenisse – Roukaskass
“Ik heb geleerd hoe je in onze energieke en krachtige voorstellingen ook momenten van rust en nuance kunt brengen, zodat het publiek nog beter kan voelen en ervaren wat we willen overbrengen. Deze inzichten neem ik mee naar toekomstige choreografieën en producties.”
Als je vooruitkijkt: waar zou je als choreograaf of performer over een paar jaar willen staan?
Keshaw Manna - Metamorphosis: The Art of Dying
“Over een paar jaar zou ik mijn werk internationaal willen tonen en verdiepen. Grotere voorstellingen maken die persoonlijke verhalen verbinden met universele thema’s. Ik wil mijn eigen signatuur als maker verder ontwikkelen: rauw, fysiek intens, maar ook poëtisch en gelaagd. En ik hoop vanuit daar zowel binnen de danswereld als daarbuiten bruggen te slaan naar andere disciplines en publiek.”
Wennah Wilkers – Rooted
“Ik zou graag als freelancer voor verschillende theaterhuizen producties maken en lesgeven aan gepassioneerde dansers om ook hun makers droom na te streven! Verder zie ik mezelf ook als uitvoerend performer voor andere choreografen/makers werken. Een droom is om een samenwerking met de Filipijnen aan te gaan, projecten aan te gaan waarbij ik iets terug kan geven aan de Filipijnse (dans)community. Het is een erg arm land en hebben geen geld om informatie te halen, ik zou het heel mooi vinden om informatie/kennis te kunnen brengen.”
Eva Scherpenisse – Roukaskass
“Over een paar jaar hoop ik internationaal te op te treden, in grotere theaters en op festivals. Ik wil hiermee een breder publiek bereiken. Ik wil mensen kennis laten maken met Roukaskass en de rijke Ivoriaanse cultuur, de positieve energie, kracht en laten zien dat je het leven kan vieren. Met mijn werk wil ik talenten en verhalen uit Ivoorkust wereldwijd delen en mensen inspireren.”
